dijous, 26 de maig del 2011

Roure cruixit

Com a primer exercici extraordinari, el meu professor d'alemany em va passar aquest poema, per traduir-lo i comentar-lo:


Hermann Hesse, aus Gedichte des Malers, 1920
Gestutzte Eiche

Wie haben sie dich, Baum, verschnitten,
wie stehst du fremd und sonderbar!
Wie hast du hundertmal gelitten,
bis nichts in dir als Trotz und Wille war!
Ich bin wie du, mit dem verschnittnen,
gequälten Leben brach ich nicht
und tauche täglich aus durchlittnen
Rohheiten neu die Stirn ins Licht.
Was in mir weich und zart gewesen,
hat mir die Welt zu Tod gehöhnt,
doch unzerstörbar ist mein Wesen,
Ich bin zufrieden, bin versöhnt,
Geduldig neue Blätter treib ich
Aus Ästen hundertmal zerspellt,
und allem Weh zu Trotze bleib ich
verliebt in die verrückte Welt.

I aquí la meva traducció, que vaig haver de fer en castellà, versió que no posaré.

Hermann Hesse, Poemes del pintor, 1920
Roure cruixit

Com t'han tallat, roure,
com et sostens, desconegut i rar!
com has sofert centenars de vegades,
no queda més en tu que obstinació i voluntat!
Jo estic com tu, cruixit per ells,
la vida turmentada no em trenca
i a diari submergit en sofriment
encaro brutalment el front a la llum.
Allò que en mi ha estat delicat i suau
mortalment el món ho ha escarnit,
però el meu ésser és indestructible.
Estic satisfet, reconciliat,
pacient, noves fulles brotaran
a les meves branques cent vegades partides
i a pesar del lament obstinat em mantinc
en l'amor d'aquest boig món.

1 comentari:

Anònim ha dit...

Uff..".. encaro brutalment el front a la llum..." realment és un roure !